بررسی بازی Bow to Blood: Last Captain Standing

بازی Bow to Blood ابتدا در سال ۲۰۱۸ و به‌عنوان یک تجربه واقعیت مجازی، برای پلی‌استیشن VR در دسترس قرار گرفت و از قضا توانست نمره‌های نسبتا خوبی هم بگیرد. استودیو ترایبتوی در این بازی تجربه‌ای خلق کرده بود که روی هدست واقعیت مجازی سونی حس و حال خوبی از هدایت یک جنگنده و ازبین‌بردن دشمنان ارائه می‌کرد. حال پس از گذشت یک سال، این بازی با کمی تغییر و تحول و در قالب Bow to Blood: Last Captain Standing، برای سایر پلتفرم‌ها یعنی ایکس‌باکس وان، پی‌سی، سدو سوییچ و پلی‌استیشن ۴ منتشر شده است. اما آیا این بازی ذاتا واقعیت مجازی، بدون بهره بردن از این فناوری و در قالب یک بازی رایج هم می‌تواند تجربه ارزشمند و سرگرم‌کننده‌ای باشد؟

Bow to Blood: Last Captain Standing بازیکن را در نقش یک هدایت‌کننده جنگنده قرار می‌دهد که البته دو خدمه دیگر هم دارد. هدف شما در این بازی شرکت در یک نوع مسابقه است که به جز خودتان، چند شرکت‌کننده دیگر هم دارد. این مسابقه در چندین مرحله مختلف برگزار می‌شود که هر مرحله آن وظیفه خاصی چون ازبین‌بردن اهداف مشخص‌شده در محیط یا گشتن به‌دنبال کلید‌های مخفی‌شده و حتی مبارزه با موجودی باس‌مانند را پیش‌روی شما می‌گذارد و در قالب این مراحل، باید امتیاز کسب کنید و بدین ترتیب با سایر شرکت‌کننده‌ها مسابقه بدهید. در پایان هر مرحله از این مسابقات، دو شرکت‌کننده‌ای که در مجموع امتیاز پایینی دارند وارد یک رای‌گیری می‌شوند و درنهایت هرکدام که رای بیش‌تری کسب کنند از دور مسابقات حذف می‌شوند. هدف شما در بازی کسب امتیازات بیشتر و همین‌طور برقراری ارتباط بهتر با سایر شرکت‌کننده‌ها خواهد بود تا بتوانید درنهایت به مرور به مراحل بالاتر برسید و صد البته که در پایان به‌عنوان برنده مسابقات انتخاب شوید.

ر ظاهر، Bow to Blood: Last Captain Standing یک بازی شوتر با محوریت جنگنده‌ها است اما آنچه که آن را به تجربه‌ای متفاوت‌تر تبدیل می‌کند، نقش داشتن تصمیم‌گیری‌ها در بازی است. به مرور و در آغاز یا پایان مراحل، تعاملاتی با سایر شرکت‌کننده‌ها خواهید داشت که هم از حیث داستانی کمی بازی را به تجربه غنی‌تری تبدیل می‌کنند و هم اینکه می‌توانند نقش مهمی در موفقیت یا شکست شما در بازی ایفا کنند. برای مثال ممکن است یکی از شخصیت‌ها از شما بخواهد مقداری از امتیاز خودتان به وی بدهید تا در مرحله بعدی حذف نشود و خب در صورت موافقت، در آینده وی هم کمک‌حال شما خواهد بود. البته باید این مورد را هم در نظر بگیرید که این موافقت، می‌تواند نارضایتی شرکت‌کننده‌ای را که تصمیم شما به ضررش تمام شده در پی داشته باشد و در آینده از طرف وی یا دوستانش دچار مشکل شوید. چنین تصمیم‌گیری‌هایی و تاثیر واقعا ملموس آن‌ها در روند بازی، یکی از نقاط قوت Bow to Blood: Last Captain Standing و از آن مهم‌تر عاملی است که باعث می‌شود تا بازی از یک اثر صرفا شوتر خطی فاصله بگیرد و داستان نقش مهم‌تری در آن ایفا کند.

روایت داستانی نسبتا خوب و مخصوصا برانگیختن کنجکاوی مخاطب برای مشاهده نتیجه تصمیم‌های مختلف، عاملی است که باعث می‌شود Bow to Blood: Last Captain Standing حتی ارزش تکرار خوبی هم داشته باشد. چرا که برخلاف ظاهر ساده بازی، اصلا و ابدا با اثری رو‌به‌رو نیستیم که بتوان در همان دفعات اول به‌راحتی تا مراحل آخر مسابقه را ادامه داد و تبدیل به نفر اول شد. به همین دلیل برای رسیدن به چنین جایگاهی، شاید مجبور شوید چندین بار بازی را تکرار کنید و خب در چنین شرایطی، وجود این تصمیم‌گیری‌ها و تاثیر تعاملات‌تان با سایر شرکت‌کننده‌ها، عاملی است که از تکراری و یکنواخت شدن بیش از حد بازی جلوگیری می‌کند. همچنین بد نیست اشاره‌ای هم به دو خدمه جنگنده شما داشته باشیم؛ با اینکه شخصیت اصلی بازی خیلی شخصیت‌پردازی خاصی ندارد و هرگز اطلاعات زیادی در رابطه با وی به‌دست نمی‌آوریم، اما دو خدمه جنگنده شما در این زمینه وضعیت بهتری دارند و تضاد شخصیتی آن‌ها و بحث‌های جالب‌شان چه زمانی‌که درگیر نبرد و مراحل هستید و چه زمانی‌که در حال استراحت، می‌تواند عامل دیگری برای سرگرم کردن مخاطب باشد.

اما خب با وجود داشتن چنین ویژگی‌های مثبتی، Bow to Blood: Last Captain Standing در آن چه که باید عملکرد خوبی داشت، کمی ضعیف ظاهر می‌شود. به هر حال در پس تمام داستان‌ها و تصمیم‌گیری‌ها، ویژگی که بازی قصد دارد با آن مخاطبش را سرگرم و راضی نگه دارد، چیزی نیست جز درگیر کردن وی در نبرد‌هایی هیجان‌انگیز که در آن‌ها از هر طرف گلوله‌ها و موشک‌های دشمن به سمت شما روانه می‌شوند و باید بتوانید با مانور دادن و هدف‌گیری درست جنگنده‌های دشمن را شکست دهید و البته که با کسب امتیاز بیشتر به مراحل بالاتر مسابقه مذکور برسید. ولی خب این وسط، Bow to Blood: Last Captain Standing مسائلی دارد که مثل یک مانع، جلوی رسیدن آن به هدفش را که تزریق هیجان به بازیکن است، می‌گیرند. در حین بازی کردن این اثر، چیزی که شاید خیلی به‌چشم بیاید ماندن آن پشت سر یک سری محدودیت است؛ محدودیت‌هایی که احتمالا دلیل وجود داشتن‌شان در بازی این باشد که Bow to Blood در اصل اثری واقعیت‌مجازی بود و باتوجه‌به پتانسیل‌های این پلتفرم ساخته شده بود و به همین دلیل شاید نتواند در قالب یک بازی معمولی آن آزادی‌عملی را که انتظار می‌رود ارائه بدهد.

منظورم از آزادی‌عمل در اینجا، برای مثال مربوط‌به سیستم هدایت جنگنده می‌شود. پس از سپری کردن دقایقی از Bow to Blood: Last Captain Standing، خیلی زود متوجه خواهید شد که جنگنده شما کنترل خشک و بدقلقی دارد. این مسئله مخصوصا وقتی خودش را نشان می‌دهد که دشمن یا هدفی که قصد رسیدن به آن را دارید، بالاتر از شما قرار داشته باشید و مجبور شوید با دادن ارتفاع بیشتر به جنگنده به آن برسید. در این مواقع حرکت جنگنده بی‌نهایت خشک و بدقلق است و بارها شما را مجبور به کار‌هایی چون کاهش سرعت یا حتی برگشت به عقب و تلاش دوباره می‌کند که حسابی تو ذوق می‌زنند. چنین مشکلاتی در زمینه نشانه‌گیری هم وجود دارند و برای هدف قرار دادن یک دشمن یا باس، خیلی وقت‌ها باید مدام دور خودتان بچرخید و شرایط آزاردهنده‌ای را پشت سر بگذارید که خب نمی‌توانند تجربه خوشایندی از بازی رقم بزنند. البته با وجود این مشکلات، Bow to Blood: Last Captain Standing دقایقی هم دارد که سرگرم‌کننده هستند. دقایقی که در آن‌ها مشکلات مذکور سر راه‌تان قرار نمی‌گیرند و طراحی محیط‌ها به‌گونه‌ای است که مجبور نیستند و با این موارد دست‌وپنجه نرم کنید پس می‌توانید از منفجر کردن دشمنان، جمع‌آوری آیتم‌ها برای کسب امتیاز یا حتی ازبین‌بردن باس‌های بازی لذت بیش‌تری ببرید. این دقایق چیزی هستند که به خاطر‌شان می‌توان Bow to Blood: Last Captain Standing را پیشنهاد کرد؛ البته نه به‌عنوان اثری که قرار است بازی کردنش بی‌نهایت لذت‌بخش باشد بلکه به‌عنوان یک سرگرمی چند ساعته که می‌توانید در آن هیجان نبرد‌های فانتزی هوایی را لمس کنید و مخصوصا از مدیریت بخش‌های مختلف جنگنده‌تان که شاید در ابتدا پیچیده به‌نظر برسد اما در ادامه به آن‌ها عادت خواهید کرد، لذت ببرید. البته یکی دیگر از مواردی که جای خالی‌اش در بازی حس می‌شود، نبود ویژگی یا مثلا سلاحی جدید در طول پیش‌روی در بازی است که بتواند انگیزه بیش‌تری برای تمام کردن اثر به بازیکن بدهد.

در مجموع، از حیث گیم‌پلی می‌توان همه‌چیز را در Bow to Blood: Last Captain Standing وابسته به طراحی محیط‌ها دانست؛ محیط‌هایی که طراحی تصادفی هم در ساخته‌شدن آن‌ها نقش دارد و سازندگان از این طریق سعی کرده‌اند جلوی تکراری شدن مراحل بازی را بگیرند. زمانی‌که وارد محیطی شوید که نیاز به مانور دادن زیاد برای رد کردن موانعش نداشته باشد، Bow to Blood: Last Captain Standing می‌تواند تجربه سرگرم‌کننده‌ای باشد و حتی تنش خوبی هم رو‌به‌روی شما قرار بدهد. اما در طرف مقابل گاهی هم با محیط‌های طرف خواهید شد که هدایت جنگنده در آن‌ها به‌سبب خشک یا شاید بهتر است بگوییم محدود بودن کنترل‌ها آزار‌دهنده می‌شود. همچنین تا یادم نرفته به این نکته هم اشاره داشته باشیم که وقتی صحبت از یک بازی با محوریت نبرد‌های هوایی می‌شود، شاید ناخودآگاه یک تجربه سریع در ذهن‌مان تداعی شود اما خب Bow to Blood: Last Captain Standing اصلا و ابدا تجربه سریعی نیست؛ به طوریکه در مرحله آموزشی اولش انتظار داشتم که سرعت پایین حرکت جنگنده و کلا کند بودن روند بازی صرفا به‌دلیل آموزشی بودن این مرحله باشد و در ادامه همه‌چیز شرایط بهتری پیدا کند اما خب خبری از بهتر شدن اوضاع در ادامه هم نیست و Bow to Blood: Last Captain Standing اصلا آن تجربه سریع را که از چنین بازی‌هایی انتظار می‌رود ارائه نمی‌کند.

یکی دیگر از مواردی که در رابطه با Bow to Blood: Last Captain Standing باید به آن اشاره کنیم، طراحی گرافیکی فانتزی و رنگارنگ آن است؛ طراحی که در مواجهه اول حس و حالی شبیه به سری بردرلندز به‌مان ارائه می‌کند و خب یک عامل مثبت برای بازی به‌شمار می‌رود. طراحی محیط‌های مختلف بازی در عین سادگی از نظر فنی، از نظر هنری و بصری چشم‌نواز است و در عین تجربه آن با صحنه‌هایی رو‌به‌رو خواهید شد که جزییات هنری محیط و دقت بالایی که صرف ساخت آن‌ها شده شما را به تحسین وا می‌دارد. البته نباید از بُعد فنی اثر هم انتظار تجربه‌ای مشابه را داشت؛ چرا که در این زمینه بازی صرفا اصول اولیه را رعایت کرده و چیز بیش‌تری برای ارائه کردن ندارد. حتی به‌شخصه در اولین اجرای بازی این احساس را داشتم که در حال اجرای آن در رزولوشن بسیار پایینی هستم اما خب چنین حسی نه به‌سبب رزولوشن پایین بلکه به سبب طراحی گرافیکی بازی است که مخصوصا منو‌ها و صحنه‌های مربوط‌به صحبت کردن شخصیت‌ها در آن حالتی غیرشفاف و نه‌چندان دلچسب دارند. Bow to Blood: Last Captain Standing همچنین از نظر صوتی هم صرفا قابل قبول است و نباید انتظار موسیقی فراموش‌نشدنی یا افکت‌های صوتی خیلی با‌کیفیت را از آن داشته باشید.

در مجموع، Bow to Blood: Last Captain Standing تجربه‌ای نیست که بتوان آن را با قدرت به همه پیشنهاد کرد. صرفا اگر بازی دیگری برای تجربه کردن ندارید، این اثر می‌تواند چند ساعت سرگرمی خوبی برای‌تان باشد و شاید حتی برای روند داستانی و پی بردن به نتیجه تصمیم‌گیری‌های مختلف هم که شده بیش از یک بار برای تمام کردنش تلاش کنید اما خب باید این را هم در نظر داشت که درکنار این جذابیت‌ها، Bow to Blood: Last Captain Standing مشکلاتی چون کنترل خشک و بدقلق در محیط‌های شلوغ دارد که روی روند کلی آن تاثیر منفی می‌گذارند و مانع از رسیدن بازی به چیزی می‌شوند که انتظار می‌رود.  منبع: زومجی/