۷ دیدگاه در حال حاضر

1. 

   hadi

   ۵ سال قبل

   عجیب بود که از once upon a time in hollywood اسم آوردین اما اشاره ای به شروع اکران جهانیش نکردین که خیلی هم عملکرد خوبی داشته و پرفروش ترین افتتاحیه جهانی فیلم های تارانتینو رو رقم زده، ۶۰ میلیون دلار و فروش کلی فیلم تا الان به ۱۸۰ میلیون دلار رسیده.

   پاسخ
2. 

   lili

   ۵ سال قبل

   موفقیتِ «شیر شاه» بیش از اینکه تقصیر سینماروهای آمریکای شمالی باشد، تقصیرِ سینماروهای دیگر نقاط دنیا است

   پاسخ
3. 

   vahid

   ۵ سال قبل

   ارانتینو یه شوخی جالب هم با تفنگ چخوف کرد البته بهتره بگیم flamethrower چخوف :)) قبل از سکانسی که کلیف بره آنتن خونه ریک رو درست کنه میره تو اتاق کنار استخر(همون اتاقی که ریک آخر فیلم میدوه توش که flamethrower رو بیاره) که وسایلشو برداره که ما اونجا کنار در تفنگ رو میبینیم ولی همین که دوربین میاد روش خیلی سریع کات میخوره و دفعه اول ممکنه نبینیش. جالب بود بنظرم.

   پاسخ
4. 

   goli

   ۵ سال قبل

   فیلم بیل رو بکش کاملا ادای احترام به بروس لی بود و صحنه بروس لی توی این فیلم هم کاملا به جنبه افسانه ای بروس لی تاکید داره. به نظرم بیشتر افرادی که فیلم رو دیدن اصلا نفهمیدنداستان چیه و حوادث چه جوری اتفاق میافته. صحنه بروس لی و شارون تیت هم جژو داستان های معروف هالیوود هست.

   پاسخ
5. 

   kami

   ۵ سال قبل

   هرچند که فیلم شاهکار باشه در رابطه با بروس لی یه گناه نابخشودنی انجام داده…کلا نمیدونم تارانتینو چه مشکلی با بروس لی داره اون از فیلم بیل را بکش
   اینم از این…به قول یکی از دوستان شاید تارانتینو یکی از کسانیه که در مرگ بروس لی دخیل بوده

   پاسخ
6. 

   UooU

   ۵ سال قبل

   مارگو رابی برای اولین بار به جز درشت کردن چشمهاش (البته من تونیا هم خیلی خوب بود) یک نقش کوتاه اما به شدت کلیدی رو بازی می کنه که در اجراش فوق العاده است.
   موسیقی مثل همیشه عالیه، تدوین حتی از بیل را بکش روانتر هست و زمانی که فیلم تمام می شه (با زمان بسیار طولانی فیلم) اصلا احساسش نمی کنید. فیلمبرداری هم با اینکه فیلم عموما فیلم کلوز آپ و نماهای بسته هست، اما کاملا حس فیلمبرداری های دوران طلایی و فاخر هالیود رو یادآوری می کنه (مخصوصا نماهای کرین فیلم واقعا به جا و خوش تصویرن).
   اما بروس لی مورد مناقشه. با هر تصوری صحنه درگیری کلیف و بروس لی فوق العاده است. یکی از بهترین لحظات فیلم. و البته تارنتینو به صورت شیطنت آمیزی به شایعه رابطه بروس لی و شارون تیت هم سری می زنه.
   فیلم رو به هیچ وجه از دست ندید. با دقت تماشاش کنید و از تفاوت هنرمند و متخصص در سینما لذت ببرید. فیلمی که لحظه ای ادای روشنفکری در نمی یاره، حرفهای گنده نمی زنه و برای میخکوب کردن بیننده دست به هر شعبده بازی ای نمی زنه. در عوض عمیقا روشنفکرانه، عمیقا فلسفی و شدیدا جادویی هست. بی صبرانه منتظر نقد فیلم و فرصت برای بحث درباره این شاهکار هستم.

   پاسخ
7. 

   yaserq

   ۵ سال قبل

   بدون اینکه بخواهیم لحظه ای تصور کنیم تارنتینو اوریجینال هست (که به عنوان یک فیلمساز چپست مدرن ادعایی هم در موردش نداره)، این فیلم در واقع نسخه عمیق تر، پیچیده تر و هزاران بار روان تر از جاده مالهالند از دیوید لینچ هست. در واقع اگر اون شاهکار با پیچیدگی روایی غریبش داستان نسبتا روانش رزبان پیچیده تعریف می کنه، فیلم تارنتینو به سادگی روایی هر چه تمام تر همان داستان رو بسیار عمیق تر امابه راحتی تعریف می کنه. و البته تا نتینو ذره ای هم از اینکه نقطه جدایی رویا از واقعیت رو با نمایی صد در صد کپی از اون فیلم آغاز کنه، ابایی نداره.
   اما بدون اسپویل، فیلم عاشقانه ای درباره عاشقان سینماست. درباره خود تا نتینو و درباره هر فیلم باف دیگه، مثل هر کدام از ما.

   پاسخ