برگزار کنندگان جشنواره‌های سینمایی مختلف و کاربران کنجکاو اینترنت، مخاطبان اصلی فیلم‌ها و انیمیشن‌های کوتاه هستند. از حائز اهمیت‌ترین صفات این دسته از مخاطبان، کم حوصله بودن آنان است؛ به‌دلیل تفاوت فرمت و نحوه‌ی نمایش فیلم‌ها و انیمیشن‌های کوتاه با آثار بلند، اغلب این دسته از آثار زمان زیادی را صرف مقدمه چینی نمی‌کنند و سعی می‌کنند سریعا از همان ثانیه‌های اول برگ برنده‌ی خود را رو کرده و مخاطب را میخکوب کنند یا در کل مدت زمانی طولانی ندارند و سریعا به پایان مطلوب خود می‌رسند. مسئله‌ای که انیمیشن کوتاه جزیره‌ی آتشفشان – Volcano Island ساخته‌ی آنا کتلین لاوریتی، را در میان انیمیشن‌های کوتاه خاص می‌کند، روایت بسیار شمرده‌ی آن است که مخاطب را به صبر کردن برای نقطه و هدف اصلی داستان دعوت می‌کند.

انیمیشن کوتاه جزیره‌ی آتشفشان – Volcano Island اولین ساخته‌ی آنا کتلین لاوریتی، انیماتور و فیلم ساز مستقل مجارستانی، به شمار می‌رود. لاوریتی این انیمیشن را به‌عنوان اثر فارغ التحصیلی خود از هنرستان MOME در سال ۲۰۱۷ ساخت. پس از تولید و انتشار جزیره‌ی آتشفشان – Volcano Island، لاوریتی به ساخت چند اثر دیگر مشغول شد، به فعالیت‌های اجتماعی متعدد پرداخت و بعد از مدتی نشریه‌ی ZINA را به همراه چند زن مجار دیگر پایه گذاری کرد.

داستان انیمیشن کوتاه جزیره‌ی آتشفشان – Volcano Island در دل جزیره‌ای روایت می‌شود که خانه‌ی جمعی کثیر از حیوانات وحشی مختلف است و آتش فشانی نیمه فعال در میانه‌ی آن وجود دارد. در این جزیره، ببری ماده به همراه هم نوعان خود سکونت دارد، که اتفاقی ناخوشایند و تلخ باعث بوجود آمدن تغییراتی بزرگ در زندگی وی می‌شود.

هنر آنا کتلین لاوریتی از محدودیت زاده شده است؛ وقتی لاوریتی شش سال بیشتر نداشت، مادرش تلویزیون و سایر وسایل الکترونیکی سرگرم کننده را از خانه‌ی ایشان جمع کرد. این اتفاق باعث شد که وی برای سرگرم کردن خود بیشتر به خلاقیتش متکی باشد و به کشف استعدادهای خودش بپردازد. آنای کوچک، بیشتر زمان خود را به نقاشی کشیدن، رنگ آمیزی کردن و داستان نوشتن صرف می‌کرد و همین مسئله سرنوشت او را رقم زد؛ لاوریتی تحصیلات عالی خود را در رشته‌ی انیمیشن در دانشکده‌ی هنر و طراحی موهولی ناگی شهر بوداپست، زادگاه وی، آغاز کرد، اما به‌دلیل جراحتی که در دست او پیش آمد، لاوریتی مجبور شد برای مدتی قلم خود را زمین بگذارد و از دنیای طراحی و انیمیشن سازی فاصله بگیرد.

با وجود اینکه این فیلم فارغ التحصیلی به‌صورت کاملا دیجیتال ساخته شده، اما هنوز می‌توان رد زیباشناسی آثار دانشگاهی که اغلب بسیار بلند پروازانه‌اند و سعی دارند نمایانگر دید هنری و متفاوت سازنده باشند را دارد. جزیره بوسیله‌ی اشکال یک پارچه‌ی زاویه‌ داری طراحی شده که رنگ‌هایی بسیار زنده و روشن دارند. سبک طراحی زیبا و متفاوت این انیمیشن بیننده را به یاد آثار نقاش‌هایی همچون هنری متیس و اریک کارل می‌اندازد؛ ابهام بصری چیره در نحوه طراحی اشکال نیمه انتزاعی موجود در این انیمیشن به خوبی به خدمت داستان و فضاسازی درمی‌آید و درست مثل یک آینه، احساسات نهفته در بطن روایت را منعکس می‌کند.

این اثر کوتاه پیرو موج حرکات اجتماعی متعددی است که این روزها بیشتر در کشورهای غربی جریان دارد، با این وجود تاریخ انتشار آن به هشت ماه قبل از مطرح شدن اظهارات علیه هاروی واینستین، تهیه کننده‌ی صاحب نام آمریکایی، برمی‌گردد. لاوریتی می‌گوید که جزیره‌ی آتشفشان – Volcano Island را براساس تجربیات شخصی خود در دوران نوجوانی ساخته و قصد دارد با این انیمیشن، از لزوم بخشیدن صدایی بلند به قربانیان و مبارزه‌ی اساسی با این معضل بزرگ بگوید.

انیمیشن جزیره‌ی آتشفشان – Volcano Island پر از نمادگرایی‌هایی مختلف است که به سختی می‌توان آن‌ها را از دست داد. در یک سو، ما با شخصیتی اصلی سر و کار داریم که ببری به رنگ قرمز است؛ در این اثر، قرمز نماد زنانگی است و این مسئله اصلا نکته‌ی کلیدی داستان انیمیشن است. در سوی دیگر، شخصیت منفی ماجرا، ببری بزرگ و کهن سال به رنگ سفید است. در بررسی شخصیت منفی داستان باید به چند نکته‌ی هر چند واضح اما مهم توجه کرد؛ سفیدی ببر را می‌توان نماد معصومیت، حداقل در ظاهر، و کهن سالی معنا کرد، بزرگ جثه بودن آن را نماد قدرتمندی پنداشت و حضور وی به‌عنوان صخره یا سنگ در مکان‌های مختلف انیمیشن را به نشانه‌های مردانگی، خشونت و سنگدلی وی ترجمه کرد. با یک حساب سرانگشتی ساده می‌توان روایت داستانی کاملی را از دل اثر استعاره وار لاوریتی بیرون کشید. کمی که از شخصیت‌ها و نماد‌هایی که آنان را تشکیل داده‌اند دور می‌شویم، با نمادی بزرگ روبه‌رو می‌شویم که درست در جلوی چشممان پنهان شده؛ داستان در دنیای حیوانات قرار دارد و دلیل این انتخاب جدای از کم کردن نسبی تاریکی، سنگینی و زننده بودن اتفاق تلخی که در داستان اتفاق می‌افتد، بیان جهانی بودن این مسئله و ضرورت پرداختن و مقابله با آن در اقصی نقاط دنیا را دارد.

لاوریتی با مطرح کردن چنین مطالبی، به‌خصوص قبل از جریانات سیاسی-اجتماعی سال میلادی گذشته، در اولین اثرش، نشان داد کارگردانی جسور و بی پروا است. این جسارت را نه‌تنها در این زمینه، که در سبک طراحی تاریک و منحصر‌به‌فرد جزیره‌ی آتشفشان – Volcano Island نیز می‌توان مشاهده کرد. در طرف دیگر موازنه، استعداد این انیمیشن ساز تازه کار را در روایت کامل و ظریفش با استفاده از نماد‌ها در اثری بی کلام را می‌توان به وضوح مشاهده کرد. جزیره‌ی آتشفشان – Volcano Island داستانی پیچیده یا سنگین را روایت نمی‌کند؛ همه چیز با شفافیتی جذاب و بی آلایش، ازطریق تصویر و نماد، با گام‌هایی متین و شمرده روایت می‌شود و با اعتماد به نفس کامل حس و پیام خود را ملکه‌ی ذهن بیننده می‌کند. فیلم بعدی آنا کتلین لاوریتی Marble and Lemons (به فارسی؛ مرمر و لیموها) نام دارد. این انیمیشن که هم‌اکنون مراحل ساخت را پشت سر می‌گذارد، قرار است روایتگر پیچ و خم رابطه‌ی زنی جوان با مادر مریضش باشد. امید می‌رود که این انیمیشن هم همچون جزیره‌ی آتشفشان – Volcano Island اثری پخته، جذاب و قابل تامل باشد. نظرات خود را در رابطه با انیمیشن کوتاه جزیره‌ی آتشفشان – Volcano Island با ما در میان بگذارید. منبع: زومجی/